Serhan, çocuklarının bu masum davranışı karşısında dizlerinin bağı çözüldü. Defne’nin gözlerindeki yaşlar, Umut’un sakladığı kutu… Hepsi bir ağırlık olarak yüreğine çökmüştü. Ama Efsun, sevgi ve anlayışla çocukların kalbine dokunmuştu. Onlara, yemek yemenin annelerini mutlu edeceğini anlattı. Ve o gece, Defne ve Umut ilk kez tabaklarındaki yemeğin çoğunu yediler.
Serhan, o akşam mutfağa gidip Efsun’a teşekkür etti. Efsun ise “Önemli değil, sadece onları dinledim” dedi. Ama Serhan biliyordu ki, Efsun çok daha fazlasını yapmıştı. O, sadece çocukların değil, Serhan’ın da yüreğine dokunmuştu.
Günler geçtikçe evdeki atmosfer değişti. Efsun, çocuklara yemek yapmayı, hayatın küçük lezzetlerini öğretirken, Serhan da yavaş yavaş iş hayatının stresinden uzaklaşıp ailesine daha çok zaman ayırmaya başladı. Defne piyano derslerine geri döndü, Umut futbol takımına katılmak istedi.
