Ancak o sabah, havalimanının sessizliğini bozan tiz bir çocuk sesi Kemal’in dikkatini çekti. Hangarlar arasından koşarak gelen, yırtık kıyafetler içinde, çıplak ayakları sabah çiğiyle ıslanmış, yüzü toprakla kaplı küçük bir kız çocuğuydu. “Beyefendi, o uçağa binmeyin! Uçak güvenli değil!” diye bağırıyordu. Kemal, önce onu görmezden geldi, telefonu kapatmaya çalıştı, görüşmeler kritik bir noktadaydı. Çocukça itirazlar, çaresiz yalvarışlar Kemal’in önemli işlerini engelleyemezdi.
Kız, ismi Ayşe, 10 yaşındaydı ve annesi Zeynep Demir, Kemal’in şirketinde çalışmış eski bir teknisyendi. Ayşe, gece yarısı iki adamın yakıtla oynadığını görmüş, uçağın güvenli olmadığını bildirmişti. Ancak Kemal, onun bu uyarılarını ciddiye almadı ve uçağa binmek üzereydi. Kaptan Mehmet Kaya, deneyimli pilot, yakıt tanklarında alışılmadık bir koku fark ettiğini söyleyerek kalkışı ertelemek istedi. Kemal, zaman baskısı nedeniyle pilotun endişelerini önemsemedi.
