“Nerede bu otobüsler?” diye mırıldandı kendi kendine. Çantasını omzuna daha sıkı taktı. İşte o anda karşıdan karşıya geçerken çalışan yaşlı bir adam gözüne çarptı. Adam Konya’nın yoğun devreleri engelleniyor. Saçları beyazlamış, kıyafetleri sade ama temizdi. Elinde baston vardı ve adımını dikkatle atıyordu.
Zeynep durdu. Dersin kaçırılma olasılığı vardı ama vicdanı buna izin veriyordu. Etrafındaki insanlar aceleyle yürüyüp geçiyordu. Kimse yaşlı adamlardan uzak durmuyordu. Herkesin kendi derdi vardı.
Zeynep, “Dayı, kurtar size yardım edeyim” dedi. Yanına yaklaşınca şaşırdı. Uzun süredir kimse ona bu kadar samimi yaklaşmamıştı. Gençlerin içtenliği onu duygulandırdı.
“Çok naziksin ama sen de acelen var gibi görünüyor” dedi adam, Zeynep’in nefesinin nefesinin görünümünü fark ederek.
“Önemli değil dayı. Beraber geçelim. Zaten trafiğe dikkat etmek lazım” diye karşılık verdi Zeynep gülümseyerek.
İkili yavaş yavaş caddeyi geçirmeye başladı. Zeynep bilgilerinin koluna destek oldu. Trafiği kontrol etti ve güvenli bir şekilde karşıya geçmelerini sağladı. Arabaların kornası çalıyor, şoförlerin sabırsızlığı gösteriliyordu ama Zeynep aldırmıyordu.
Adam karşıya geçtiklerinde “Allah razı olsun. Bu kadar iyiliği hak etmem” dedi.
Zeynep içten bir gülümsemeyle, “Ne demek her gün, her yerde yardım çözümleri. Sizin de bir kızınız vardır belki. O da böyle bir yardım alır” dedi.
Adamın kalbine dokunan bu sözlere, yıllar önce kaybedilen bir hayali hatırlattı. Eşi Fatma ile birlikte çocuk sahibi olmayı çok istemişlerdi ama nasip olmamıştı. Şimdi yalnızdı.
Adam, “Benim adım İsmail. İsmail Güneş” dedi.
Genç kız “Ben de Zeynep. Zeynep Kardelen” dedi.
“Şimdi kurulumla koşmam gerekiyor, derse geçeceğim,” dedi Zeynep çantasını düzeltirken.
İsmail, “Tabii doğal. Git dağılımını tekrar teşekkür ederim” dedi.
Zeynep koşmaya başladı. İsmail onu takip etti. Gençlerin kırışırken bile dikkat etmediğini, bir kediye çarpmamak için yavaşladığını gördü. Bu ne güzel bir kalpti böyle.
Yalnızlık ve Umut
İsmail Güneş, Konya’nın en zengin çiftçilerinden olduğunu belirtti. Geniş tarlalara, lüks bir villaya ait. Ama zenginliği yalnızlığını gizleyemiyordu. 5 yıl önce eşi Fatma’yı kaybetmiş, o gün sonraki hayatı maddi kazançlara odaklanmıştı. Hizmetçisi Hacer Hanım ona çay getirirken:
