Düğün günüm… Beyaz gelinliğim içinde hayallerime kavuşacağımı sanıyordum. Yanımda yıllardır sevdiğim adam, arkamda ise en güvendiğim insan olan kız kardeşim vardı. O gün bana mutluluk getirmesi gerekirken, hayatımın en büyük ihanetiyle yüzleşeceğimi bilmiyordum. Hazırlıklar sırasında gözlerime takılan küçük ayrıntılar vardı. Kardeşimin bana değil, damadıma yönelttiği uzun bakışlar… Damadın ise her fırsatta ona yaklaşmaya çalışması… Ama “kuruntu yapıyorum” dedim, sustum. Oysa içimdeki fırtına haklıydı. Nikâh defterine imza attığımız o an, kalbim çarpmaktan yerinden çıkacak gibiydi. Ama mutluluktan değil, tarifsiz bir huzursuzluktan. Ve çok geçmeden nedenini öğrendim. Düğün salonunun arka tarafında, istemeden kulak misafiri oldum. O sözler hâlâ kulaklarımda çınlıyor: Devamı diger sayfada…
