Mehmet Ağa, 45 yaşındaki bu sessiz adam pazara geldiğinde her zaman aynı rotayı takip ederdi. Önce çiftçilerin tezgahlarını dolaşır, sonra da çay ocağında biraz dinlenirdi. 3 yıl önce eşi Zehra’yı kaybettikten sonra bu rutin ona bir tür teselli veriyordu. Her pazar günü Zehra’nın eskiden aldığı tezgahların önünden geçerken onu hatırlıyor, içinden ona dua ediyordu.
Bugün de öyle olacaktı ta ki Ayşe’yi görene kadar. Ayşe, pazarın en ucuz köşesinde yıpranmış bir örtünün üzerine birkaç eski eşyasını dizmiş oturuyordu. 35 yaşındaki bu kadın bir zamanlar köyün en güzel kızlarından biriydi. Şimdi ise yüzündeki çizgiler yaşadığı acıları ele veriyordu. Kocası Ali’yi bir yıl önce trafik kazasında kaybettikten sonra hayatı cehenneme dönmüştü. Çocukları olmadığı için kayınvalidesi onu evden kovmuştu. Köylüler de onu sanki veba hastasıymış gibi uzak tutmaya başlamıştı. İnsanlar fısıldaşıyor, onu suçluyorlardı. Bir kadın kocasından önce ölmeliydi, diyorlardı. Allah onu cezalandırıyor olmalı.DEVAMI DİĞER SAYFADA
