Oğlum Mehmet, Zeynep’le evlendiğinden beri içim rahattı. Düğünleri köyümüzde oldu, sade ama çok güzeldi. Hem gülüp eğlendik, hem gözyaşı döktük.
Zeynep’i ilk gördüğüm günden beri “Bu kız başka,” dedim. Nazikti, saygılıydı, yüzünden gülümseme eksik olmazdı. Ailede kime ne dese kimse kırılmazdı. Komşular bile hayran kalmıştı. Pazarda arkadaşlarıma gururla, “Şanslıyız vallahi, böyle bir gelin geldi evimize,” diyordum.
